Internetekin batera komunikatzeko era berria jaio da. Modu horretan, ziberkazetaritzak sarearen beste aldean dagoen irakurlea aktiboa bilakatzeko duen erremintarik garrantzitsuenetariko bat blogak dira.
Blogen analisia egiteko, ondorengo bitakora hauek aztertu ditut: lehena, Joseba Martín kazetariarena izan da. Bertan, zinemari buruz aritzen da, eta blogaren izena
Culocortos da (
http://blogs.elcorreo.com/culocortos/posts) . Bigarrenak,
De sentido común izena du, (
http://blogs.elcorreo.com/sentido-comun/posts) eta Jon Martínez Elizari buruz mintzatzen da. Kulturari buruzko bloga
Divergencias deitzen da, (
http://blogs.elcorreo.com/divergencias/posts) eta bere egilea César Coca da. Juanan Bilbaok
El amigo de Moe izeneko blogan (
http://blogs.elcorreo.com/el-amigo-de-moe/posts) batez ere ardoaren gaia jorratzen du. Eta azkenik, Edurne Pasabanen bitakora ere ikertu dut (
http://blogs.diariovasco.com/pasaban). Izenburua
Desde la cima da, eta bertan, Pasabanek bere espedizioak kontatzen ditu.
Arestian aipatutako lehen lau blogak Elcorreo.com-ekoak dira, hortaz, guztien parametroak antzekoak dira: ez dute publizitaterik, argazkiak eta bideoak dituzte (kanpokoak, gehienak Youtubetik ateratakoak), artxiboa dute, bertara harpidetu daiteke, harremanetan jartzeko formularioa bete behar da, eta normalean, ez dute audiorik erabiltzen. Edurne Pasabanen bitakora, aldiz, Diariovasco.com-etik aterata da, eta Pasaban alpinista famatua denez, bere bloga gainontzekoetatik aldentzen den bakarra izan da.
Esaterako, trackbacka du, baina ez du artxiborik.
Bideoekin gertatzen zen moduan, normalean, blogariek argazkiak kanpotik ateratzen dituzte, hots, ez dira beraienak. Edurne Pasabanen bitakoran, ordea, bera eta bere taldekideak agertzen dira. Horrek, testua eta argazkiaren arteko lotura estutzen duela iruditzen zait, eta gainera, argazkiak testuari sinesgarritasun gehiago ematen diola pentsatzen dut.
Orokorrean blogariei buruzko informazio gutxi ematen da. Hau da, post guztietan egileak sinatzen duen arren, irakurleak ez daki igorlea profesionala (kazetaria) den edo ez. Edurne Pasaban-en kasuan ere, gauza bera gertatzen da. Nahiz eta pertsonaia ezaguna izan, bertan ez da bere lorpenei buruzko daturik ematen. Hortaz, hartzaileak informazio horren bila blogetik kanpo jo behar du. Nire ustez, datu batzuk jarri beharko ziren, igorle eta hartzailearen artean harreman zuzenagoa sortzeko.
Bestalde, aztertu ditudan blog guztietan ez da zenbat jende sartzen den zenbatzen, eta nire aburuz, datu hori bitakora bat arrakastatsua den edo ez jakiteko baliagarria izan daiteke.
Azkenik, ikertu ditudanen artean, iruzkin gehien dituzten blogak Edurne Pasaban eta Jon Martínez-renak dira. Pasabanen kasua, normala iruditzen zait, izan ere, lorpen handiak lortu dituen alpinista bat da. Jon Martínez, aldiz, ez da egunero albistegietan ateratzen den pertsona. Are gutxiago, berari buruzko informazioa topatzea ez hain erraza. Baina, oihartzuna eta polemikoak diren gaiak jorratzen ditu, eta horrek, bere aldeko eta kontrako komentario asko jasotzea eragiten du. Beraz, blog bat arrakastatsua izatea nahi baldin badugu, eta era berean, gure helburua irakurlea pasibo izatetik aktibo izatera pasatzea baldin bada, hobe dugu polemikoak diren, edota gainerako blogariek idazten ez dituzten gaiak lantzea.
Pasa den igandean, hots, urriaren 24an, Liburutegien Eguna ospatu zen. Aguraingo Eskualdeko udalerrietan dauden liburutegi gehienak nahiko txikiak izan arren, bizirik daudela jakitera eman nahi dute. Horretarako, Literatur zaletasuna euskaraz bultzatzeko izeneko kanpainaren barruan, hainbat jarduera antolatu dituzte euskal literatura herritarrengana hurbiltzeko asmoz. Ekintza horien artean, besteak beste, ipuin kontalariak, euskal idazleen hitzaldiak eta monologoak egongo dira. Baina, kanpaina honen ardatza Aguraingo Eskualdeko I. Narrazio Lehiaketa izango da. 
